0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Osmanlı İmparatorluğu’nun kuruluş periyodunda, padişahlar çoklukla Türk beyefendilerinin yahut değerli bireylerin kızlarıyla evlenirdi. Bu evliliklerin temel emeli duygusal bir bağdan çok, siyasi gücün ve toprak bütünlüğünün korunmasıydı.

Özellikle 14. yüzyıl boyunca Anadolu’daki Türkmen hanedanlarının prensesleri ile evlilikler, Osmanlı’nın hem topraklarını genişletmesi hem de bağlarını güçlendirmesi açısından değerliydi.

15. yüzyılda Fatih Sultan Mehmet’in devşirme sistemini getirmesiyle Osmanlı padişahları cariyelerle evlenmeye başladı

Bu cariyeler yabancı kökenliydi ve köle olarak saraya getiriliyorlardı, bu yüzden padişahlarla nikah kıyılmıyordu.

Kanuni Sultan Süleyman’dan itibaren cariyelerle evlenmek yaygınlaştı ve yalnızca II. Osman bu geleneğin dışına çıkarak Türk kökenli biriyle evlenmek istedi fakat bu karar Yeniçeriler tarafından beğenilen karşılanmadı.

Devşirme sisteminin bir başka değerli nedeni, Türk bayanlarının kendi aileleri üzerinden güç kazanarak devlete müdahil olma riskini ortadan kaldırmaktı.

Padişahın bir Türk beyiyle akraba olması, bu ailenin saraya nüfuz etmesine ve kendi çıkarları doğrultusunda sarayda entrikalar düzenlemesine sebep olabilirdi.

Fatih Sultan Mehmet, Osmanlı’nın Avrupa’daki hanedan kavgalarına misal bir durum yaşamaması için bu tedbiri aldı.

Osmanlı’nın cariyelerle evlenme siyaseti sayesinde hanedan içindeki güç istikrarları korundu ve Osmanlı hanedanı tarihin en uzun ömürlü imparatorluklarından biri olmayı başardı.