İKİ FARKLI TÜRKİYE YOK, TEK BİR “BÖLÜŞÜM GASPI” VAR

Eğer hala Türkiye’de “ekonomik kriz herkesi vurdu, hepimiz aynı gemideyiz” yalanına inananlardansanız, size kötü bir haberim var: Kriz falan yok. Türkiye’de tarihin en büyük, en organize ve en acımasız “servet transferi” operasyonu var.

Rakamlar yalan söylemez, ama rakamlar bazen suratımıza bir tokat gibi çarpar.

Sefalet Cephesi: 16.880 Liralık “Ölmeme” Garantisi Bugün Türkiye’de 4 milyondan fazla emekli, devletin lütfedip belirlediği 16.880 TL’lik sefalet tabanına hapsedilmiş durumda. Soruyorum: Bir evin kirasının 20 bin liradan başladığı, bir kilo peynirin altınla yarıştığı bu ülkede, 16.880 lira “maaş” mıdır; yoksa modern bir “açlığa mahkûmiyet belgesi” midir?

Yıllarca prim ödeyip ömrünü bu ülkenin çarklarını döndürmeye adayan milyonlar, “sosyal ölüme” terk edilmiştir. Bu rakam bir geçim kaynağı değil, sosyal devletin bittiğinin ve yerine “sadaka devleti”nin kurulduğunun ilanıdır.

Asgari Ücret Cumhuriyeti Ya çalışanlar? Ülke adeta devasa bir “Asgari Ücretliler Kampı”na dönüştü. Çalışan nüfusun yaklaşık yarısı (7 milyon insan ve komşu ücretliler), 22.104 TL ile ayı çevirmeye, mucize yaratmaya çalışıyor. Mühendisinden tezgahtarına herkes aynı yoksulluk potasında eritiliyor. Orta sınıf mı? O gemi çoktan battı.

Servet Cephesi: Krizde Doğan 728 Bin Yeni Milyoner Şimdi sıkı durun. Siz markette etiketlere bakıp ürünleri rafa geri koyarken, “bu ay doğalgazı nasıl öderim” diye uykularınız kaçarken ne oldu biliyor musunuz?

Sadece son 1 yılda (2024-2025 döneminde), Türkiye’de tam 728 bin kişi daha “Milyonerler Kulübü”ne katıldı! Yanlış duymadınız. Halk yoksulluktan kırılırken, sistem bir yılda neredeyse 1 milyon yeni milyoner doğurdu. Toplam milyoner sayısı 2.7 milyona dayandı.

Bu veri tek başına her şeyi özetliyor: Sizin cebinizden alınan o “alım gücü”, buharlaşıp yok olmuyor; birilerinin kasasına “servet” olarak yağıyor.

Büyük Soygun: %10, %90’ı Yutuyor Buna “Bölüşüm Şoku” diyorlar. Kibar bir tabir. Aslı “Bölüşüm Gaspı”dır. Veriler ortada: En tepedeki %10’luk kesim, ülke servetinin %75,6’sını elinde tutarken; geri kalan %90’lık halk yığını, yani siz, ben, komşunuz, emekli babanız; kalan %24,4’lük kırıntı için birbirini yiyor.

Sistem şöyle işliyor: Enflasyon, halkın cebindeki parayı hortumlayıp yukarıya, o %1’lik kaymak tabakaya aktarıyor. Emekli 16.880 lirayla pazarda akşam saatini beklerken, o 728 bin yeni milyoner faizle, rantla, kurla servetine servet katıyor.

Neden İnanmıyorlar? En acısı ne biliyor musunuz? Bu korkunç tabloya rağmen yaratılan o “illüzyon”. Öyle kindar ve gerçeklikten kopuk bir kitle yaratıldı ki, bu matematiksel gerçeğe inanmıyorlar. Neden? Çünkü sosyal yardımlara bağımlı hale getirildiler. Çünkü kredi kartı limitleriyle, olmayan bir refahı yaşıyormuş gibi hissettirildiler. “Borçla tüketim”, yoksulluğun üzerini örten en büyük yalandır.

Aynı Gemide Değiliz Birileri bir yılda milyonerliğe terfi ederken, milyonlarca emekli açlık sınırının altında can çekişiyorsa; birileri servetin %75’ine çöküp geri kalana “şükredin” diyorsa, kimse bize “aynı gemideyiz” demesin.

Gemi aynı olabilir ama birileri güvertede şampanya patlatırken, milyonlarca insan makine dairesinde boğuluyor.

Bu, bir ekonomik kaza değil; bilinçli bir tercihtir. 16.880 lira ile sabır olmaz, ancak hayatta kalma savaşı olur. Ve tarih, bu dönemi “Türkiye’nin fakirleştiği” değil, “Halkın yoksullaştırılıp, bir avuç seçkinin ihya edildiği” dönem olarak yazacak.

Uyanın. Cüzdanınızdaki o delik tesadüf değil; birileri oradan kendi kasasını dolduruyor.