BİNALARA HAPSOLAN GENÇLİK, KAYBOLAN GELECEK: “12 YILLIK ENKAZ”

“12 yıl zorunlu eğitim” dediniz, bir nesli dört duvar arasına hapsettiniz. Sonuç? Ne okumaya niyeti olan okuyabildi, ne de sanata/zanaata meyli olan bir meslek tutabildi.

Yıllarca “her yere üniversite” tabelası asmakla, istatistikleri şişirmekle övünüldü. Ama kimse kral çıplak demedi. İşte bugün o çıplak gerçek, sokak ortasında şiddet, evde saygısızlık ve iş piyasasında “vasıfsızlık” olarak yüzümüze tokat gibi çarpıyor.

Okulları eğitim yuvası olmaktan çıkarıp, 19 yaşına kadar gençlerin zorla tutulduğu “ergen bakımevlerine” dönüştürdünüz. Okumak istemeyeni, sanayide, tarlada, tezgahta pişmesi gerekeni zorla sırada oturtunca ne oldu? Hem o çocuğun vaktini çaldınız hem de okumak isteyenin huzurunu bozdunuz.

Öğretmenin elini kolunu bağladınız. Disiplin mekanizmasını felç ettiniz. Sınıfta terör estiren, hocasına saygısızlık yapan öğrenciye “Senin 12 yıl zorunlu hakkın var, dokunulmazsın” mesajı verdiniz. O çocuk büyüdü; okulda öğretmene kafa tutan, evde anasına babasına el kaldıran, sokakta ise şiddet saçan bir “birey” (!) oldu.

Eğitimin içinden “maneviyatı”, edebi ve saygıyı çekip aldınız, geriye sadece test çözen robotlar kalsın istediniz. Ama onu da başaramadınız!

Üniversite kapılarını ardına kadar açtınız, barajı yerle yeksan ettiniz. 5-6 soru yapanı üniversiteli yaptınız. Sonuç ne? Milyonlarca diplomalı ama “mesleksiz” genç.

Ellerinde kâğıt parçası diplomalarla gezen, ama ne bir dilekçe yazabilen ne de bir çiviyi duvara çakabilen kayıp bir kuşak yarattınız. Sanayi siteleri, atölyeler kan ağlıyor. Usta yok, kalfa yok, çırak hiç yok! Çünkü herkesi “beyaz yakalı” olma hayaliyle zehirlediniz. Şimdi o gençler, ya devlete kapağı atıp ömür boyu yan gelip yatmanın derdinde ya da “bu ülkeden bir şey olmaz” diyip yurt dışına kaçmanın peşinde. İdealleri yok, vatan mefhumları zayıf, gelecek umutları ise pamuk ipliğine bağlı.

Televizyonları açın bakın… Dizilerde, programlarda sürekli pompalanan şiddet, entrika ve yozlaşma. Gençlik, izlediği mafya dizisindeki karaktere özenip beline silah takmayı marifet sanıyor. Aile kavramı, reyting uğruna kurban ediliyor.

Bu mesele artık bir eğitim meselesi olmaktan çıkmıştır; bu bir AİLE meselesidir, bu bir NÜFUS ve BEKA meselesidir.

Binalara hapsettiğiniz, maneviyattan yoksun bıraktığınız, eline boş bir diploma verip sokağa saldığınız bu gençlik, yarın bu toplumun başına örülmüş en büyük çorap olacaktır.

Uyanın artık! Kaliteyi kemiyete, ahlakı diplomaya, ustalığı teste kurban ettiğiniz bu sistem çökmüştür.